Waterpret!

Na een weekend goed feesten begon op maandag om 7.45uur onze werkdag weer! Op maandag begint de organisatie altijd met een gebed. Ze bidden dan voor al het goeds wat hen is overkomen en met de vraag voor ondersteuning. Aan mij werd deze maandag gevraagd het gebed te openen. Dat is toch wel even pittig, een gebed beginnen voor een groep, terwijl we dit thuis eigenlijk niet meer gewend zijn.
Verder haalt de organisatie op maandag brood voor de hele week. Samen met Eduard rijden we naar de bakkerij. Om de week krijgt het jongens of meisjes huis een speciaal broodje. Dit wordt gedoneerd. Verder kregen ze voor mijn gevoel oud brood mee. Hier doet de organisatie 1 week mee. Iedere ochtend krijgen alle kinderen een stuk ‘droog’ brood met een kop thee.
De rest van de middag hebben we doorgebracht op het jongensverblijf. Buiten kuiten, daarna een potje basketballen en om 15.00uur is het tijd voor lifeskills. Maandag is de dag van het tuinieren. De groep werd in tweeën opgedeeld. De ene groep ging het grasmaaien (omhakken) en de andere groep waar ik mee deed ging plantjes poten. Samen met de twee nieuwe jongens Gilbert en Justin heb ik een rij plantjes gepoot. Het leek alsof de jongens er van genoten en lieten zien hoe ze gaten in de grond maakte, hoe ze de plantjes er in duwde en vingen beestjes.

Op dinsdag zouden Renée en ik samen terug gaan naar het jongens verblijf en waterspelletjes gaan spelen. Het zou namelijk een erg warm worden! Ons plan was om in de ochtend eerst naar de stad te gaan voor de spulletjes. Er niet bij nadenkend dat de stad misschien nog helemaal niet open zou zijn. Daar liepen we dan…door de straten van de gesloten winkels. Na een half uur / uurtje waren toch de meeste winkels open en konden we op zoek gaan naar onze spullen. Dit werd nog moeilijk omdat we allebei niet meer wisten wat emmer in het Engels betekende! Na even zoeken vonden we dan onze emmers, sponsjes en plastic bekertjes.
Op de terugweg naar de office kwamen we Laura en Jack tegen. Zij waren op zoek gegaan naar Hendrix. Hendrix is een jongen die we een week geleden leerde kennen. Hij gaf aan naar huis te willen en kapper te willen worden. Friends of the Street Children gaf aan alleen te kunnen helpen als hij een week clean bleef, dus geen sniffing meer. Samen met Laura, Jack en Hendrix liepen we terug naar kantoor voor een gesprek. Eerst gaven we Hendrix de mogelijkheid om te douche en daarna kreeg hij nieuwe kleren. Na het gesprek bleek dat hij serieus was en we maakte een afspraak. We hadden deze middag geen tijd meer, maar we zouden hem later deze week terug naar huis brengen als hij tijdelijk in het boyscentre zou verblijven.
Verder wilden we natuurlijk weten of het geluk was en hoe het gelukt was om clean te blijven. Hij gaf aan dat het vooral s nachts moeilijk was, omdat hij het dan koud had, niet kon slapen en vooral last had van andere straatjongens. Ook gaf hij aan eerder pijn te voelen als hij niet snifte.
Toch heeft hij het volgehouden.
Samen hebben we met Hendrix een taxi gepakt naar het jongens verblijf. Hij had namelijk nog een vergunning om daar te mogen verblijven, omdat hij er eerder heeft gewoond.
Het was verder een geweldige middag. Met alle jongens waterspelletjes gespeeld en natuurlijk volgde hieruit een groot watergevecht. Waarna wij met natte kleren met een taxi terug konden naar huis.
’s Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan de baby uit de wijk, haar naam is Mary. Mary haar moeder is overleden na de bevalling en haar vader heeft een ongeluk gehad. De familie van Mary’s moeder(de oma) zorgt nu voor Mary, maar zij zorgt ook nog voor 4 andere kinderen. Zij wonen met zijn alle in een kleine kamer en hebben niet genoeg geld. Daarom helpt het gedeelte van de stad waar zij wonen ( New Dheke) het gezin door eten te geven.
Wij mogen gedurende onze tijd in Zambia tijd met Mary doorbrengen. Het is een echt schattig Zambiaans baby’tje.