First week !
Blijf op de hoogte en volg Chantal
15 Januari 2015 | Zambia, Wusikili
maandag begonnen we aan onze eerste week.
We namen de bus naar de stad en liepen eerst naar de Airtel winkel om een Zambiaans nummer te kopen. Daarna liepen we door naar kantoor, waar Jack op ons zat te wachten.
Jack de straatwerker liet mam weten hoe FSC (friends of the street children) te werk gaat.
Aan het einde van de ochtend liepen we door na de straat.
Hoe dichter we bij de rotonde kwamen hoe meer kinderen er op ons afkwamen.
Er zaten een heleboel bekende gezichten tussen.
Kinderen weggelopen uit het Center:
- Andrew
- Gilbert
- Emanuel
- Lolens
- Paul
en kinderen die toendertijd ook al op straat zaten:
- emanuel
- David
- Peter
- Benuel
- Chala
en natuurlijk ook een heleboel nieuwe kinderen.
Zo leerden we Chris kennen Chris is 15de jaar en heeft op school gezeten tot grade 6. Zijn ouders zijn overleden en hij woonde bij zijn oom.
Chris wilde graag naar het center.
Lolens kwam met verbazing op me af lopen. Ik vroeg of hij me nog herkende. Hij knikte. Ik liet een foto van ons zien en hij barste in huilen uit. Verstopte zijn gezicht in mijn shirt. Iam sorry iam so sorry! Dat waren de woorden die hij bleef roepen.
Het verbaasde mij enorm dat Andrew en zijn broer Paul op straat zaten. Het waren erg goede leerlingen.
Het was gezellig om bij te kletsen met de kinderen. Handen schudden en knuffelen, dit doen ze graag.
Maandag middag zijn we door gereden naar Chibuluma. Dit is het dorpje waar Hendrix woont. Hij was helaas niet thuis, maar zijn buurman zal hem laten weten dat er Muzungo's (blanke) naar hem op zoek zijn.
Na Chibuluma reden we door naar Sint Anton. Ook Moses was helaas niet thuis. Zijn tweelingbroer liet weten dat Moses was buiten spelen.
Na een lange dag gingen we toch nog even de straat op. We waren pas om 19.30 uur thuis !
We namen de bus naar de stad en liepen eerst naar de Airtel winkel om een Zambiaans nummer te kopen. Daarna liepen we door naar kantoor, waar Jack op ons zat te wachten.
Jack de straatwerker liet mam weten hoe FSC (friends of the street children) te werk gaat.
Aan het einde van de ochtend liepen we door na de straat.
Hoe dichter we bij de rotonde kwamen hoe meer kinderen er op ons afkwamen.
Er zaten een heleboel bekende gezichten tussen.
Kinderen weggelopen uit het Center:
- Andrew
- Gilbert
- Emanuel
- Lolens
- Paul
en kinderen die toendertijd ook al op straat zaten:
- emanuel
- David
- Peter
- Benuel
- Chala
en natuurlijk ook een heleboel nieuwe kinderen.
Zo leerden we Chris kennen Chris is 15de jaar en heeft op school gezeten tot grade 6. Zijn ouders zijn overleden en hij woonde bij zijn oom.
Chris wilde graag naar het center.
Lolens kwam met verbazing op me af lopen. Ik vroeg of hij me nog herkende. Hij knikte. Ik liet een foto van ons zien en hij barste in huilen uit. Verstopte zijn gezicht in mijn shirt. Iam sorry iam so sorry! Dat waren de woorden die hij bleef roepen.
Het verbaasde mij enorm dat Andrew en zijn broer Paul op straat zaten. Het waren erg goede leerlingen.
Het was gezellig om bij te kletsen met de kinderen. Handen schudden en knuffelen, dit doen ze graag.
Maandag middag zijn we door gereden naar Chibuluma. Dit is het dorpje waar Hendrix woont. Hij was helaas niet thuis, maar zijn buurman zal hem laten weten dat er Muzungo's (blanke) naar hem op zoek zijn.
Na Chibuluma reden we door naar Sint Anton. Ook Moses was helaas niet thuis. Zijn tweelingbroer liet weten dat Moses was buiten spelen.
Na een lange dag gingen we toch nog even de straat op. We waren pas om 19.30 uur thuis !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
